Świat to mrok, a w tym mroku jedyną nadzieją jest światło słońca za dnia i promienie księżyca po zmroku.
Ciemność, gwałt, mordy, a także śmierć oraz pożoga już dawno rozpostarły swe skrzydła nad światem ludzi sięgając dna ich serc. Niestety nie wszyscy jednak chcą się z tym pogodzić i walczą o dobro licząc, że cierpienia zostaną im wynagrodzone. Po śmierci każdy z nas kto posiada duszę  staje przed wyborem ścieżki zła bądź dobra. Umierając nasze dysze odbijają się  w jeziorze Avalajnu skąd wyławiane są przez "przewodników" ci zaś nie są ludźmi ani potworami lecz duchami pustymi i zimnymi bez twarzy. Noszą zbroje w kolorze błękitu, dosiadają rumaków z Smoczej Kości. Ich twarzy nie można dojrzeć, gdyż ich nie posiadają. Zamiast tego mają tylko czarne kaptury. Lecz nie każdy zdoła trafić do Angelmor gdzie znajdują się schody do nieba.

Anioły czuwają, by tak się stało, lecz Angelmor otoczone górami i lasami pełne jest niebezpieczeństw mroczne wampiry, demony i inne plugawe bestie czyhają nieustannie na zbłąkane dusze.


W trakcie pisania