Light Soul and Black Night

1. Trop smoczej łuski

     Powiadają że człowiek rodzi się by umrzeć, a niczego nie możemy być tak pewni jak śmierci.
Od wieków ludzie i mędrcy z całego świata zastanawiali się co się dzieje z nami po śmierci.
Jeśli wierzycie w duszę i magię, a smoki i wiedźmy, tytani i gobliny oraz miliony innych stworzeń są dla was tak oczywiste jak fakt iż kiedyś umrzemy to wysłuchaj mej historii. Ja Irian Von sir Flanel syn Jozina i Adalejny opowiem wam pewną legendę, która wydarzyła się wśród piasków pustyni i cienia piramid w czasach mroku i magi. Usiądźcie wygodnie i posłuchajcie.
Był rok 276 p.n.e, niewielkie miasto, gdzieś na obrzeżach starożytnego Egiptu. Od pewnego czasu zaczęły pojawiać się dziwne słuchy o demonach wyłaniających się z gęstwin mroku i pustoszących okolicę, ludzie stawali się coraz bardziej nieufni, cienie coraz bardziej zuchwałe a szum ciszy coraz bardziej hałaśliwy. Ludzie zaczęli obawiać się najgorszego, przeczuwali że nadchodzi śmierć a piekło już rozwarło swe wrota by przyjąć tych, którzy zejdą w objęcia mroku i spalić ich w ogniu łez poległych pod mieczami aniołów śmierci. Dni stawały się chłodne, usta zaś spierzchnięte od gorącego i parnego żaru słońca za dnia. 
Pewnego dnia do miasta przybyła Uboga kobieta imieniem Jeny, jej twarz okrywała,, burza " długich włosów koloru kwitnącego zboża. Oczy zaś mieniły się  niespotykaną dotąd głębia błękitu (Niczym oceaniczna otchłań z blaskiem miliona gwiazd w tle.) .tajemnicza postać była drobnej budowy, o niezwykle regularnych rysach, jej twarz była niemal że perfekcyjnie proporcjonalna a jedynym mankamentem tego idealnego wręcz obrazu była niewielka blizna pod prawym okiem sprytnie zamaskowana niesforne ułożony kosmykiem włosów. Na szyi wisiał piękny niezwykły wręcz talizman z wizerunkiem czegoś na kształt psa o lisim ogonie i orlim grzbiecie.
Młoda kobieta wyglądała cudnie w amarantowej szacie do kostek i zrobionym złotymi przeszyciami kapturze. Nie miała go jednak na głowie lecz jedynie był czymś na kształt jak gdyby,, peleryny niewidki " służącej do szybkiego ukrycia się w tłumie.
Na prawej ręce miała potężną złotą bransoletkę z wizerunkiem skarabeusza. Zaś pas przywiązany był czymś na kształt złotego sznura doskonale uwypuklając tym samym jej kobiece atuty.
Ludzie patrzyli się na nią nie mogąc oderwać wzroku, była piękna i nic dziwnego że przykuwała wzrok samotnych kawalerów i zazdrosnych kobiet .
Tylko ja jako jedyny wciąż pochłonięty byłem swoją pracą kowala(Bo trzeba wam wiedzieć że jeśli chodzi o rzemiosło nie miałem sobie równych.).
Owa niewiasta stanęła na środku Agory i powiedziała z lekkim zadziwieniem.
- Czy w tym kraju nie ma pięknych kobiet, skoro się wszyscy tak na mnie patrzcie jak gdybym była co najmniej boginią ?
Nie mogąc wytrzymać grubiaństwa z ust owej kobiety odłożyłem na bok swoją pracę po czym podszedłem do niej spokojnym krokiem po czym powiedziałem z dość wyraźną nutką oburzenia w głosie  .
- proszę mi wybaczyć o łaskawa pani ale takie zachowanie nie przystoi w naszym kraju
-ależ Paniczu drogi w moim zaś kraju nie przystoi by mężczyźni wlepiali gały w dziewkę jak gdyby była jakimś posagiem w świątyni Demeter albo i ptakiem jakimś rzadkim.( dodała z lekkim podirytowaniem, ale i uśmiechem  w głosie owa dziewoja)
-To prawda o pani wspaniała ,tu nie śmiem się nie zgodzić. Nie mniej jednak proszę o  wybaczenie lud tu żyje prosty i nie często widzi wdzięki tak przaśne i okazałe (dodałem z niemal że stoickim spokojem)
- Wybaczam o paniczu powiedziała owa Kobieta po czym podniosła głowę w moja stronę
Kiedy tylko spostrzegłem jej piękny, głęboki i niezwykle przenikliwy wzrok wiedziałem, że nie może ona być człowiekiem, ponieważ nie istnieją rzeczy, aż tak piękne na tym świecie.